domingo, 9 de maio de 2010

O meu herói

Leva uns días nervoso e comportando-se descaradamente mal. Protesta, bate, grita, insulta. Há dois dias foi sem almoçar para a escola a causa da rebeldia e o castigo merecido. Levou uma nota para a professora para ela estar atenta.
De volta da escola vinha também uma nota:
“Deu uma patada a Candela, mordeu ao Bryan e tirou do cabelo a Zoe... a ver se ele pode contar-vos o de Zoe: é complicado”
Aproveito um passeio de tarde, com o sol mole, os pássaros a cantar e as andorinhas a dançar no céu. Ele caminha ao meu lado levando o carrito da sua “filha” Pássia. Falamos.
-Olha Nico, e podes-me contar o que se passou na escola? Parece que tiveste algum problema com os companheiros?
Há um silêncio muito breve e zune uma abelha.
- Por onde queres que comece, mamai?
-Por onde tu prefiras, Nicolás.
-A ver, primeiro Candela estava pelejando com Ana e Víctor, estava afogando-os porque estava em cima deles... então eu disse-lhe que os deixara e como não me fez caso nenhum, bati nela. Bryam tirou-me ao chão, e então eu, como não me deixava... E Zoe... Zoe tinha uns bichinhos na mão que são do pátio. Eram uns bichinhos do pátio e lhe disse que os deixara viver, que os soltara, mas ela não queria, ia matá-los.. então eu colhi-a pelo cabelo e soltou-nos...
Conta os incidentes convencidos da sua razão, sério e calmo. Tratava-se de justiça.
Amanhá é a festa do seu aniversário: na segunda faz os cinco anos. Está nervoso. Mas com cinco anos é preciso compreender que a força é fraco sistema para estabelecer justiça.
Onte chegou da escola:
-Mamai! Portei-me genial! Não me castigaram nem uma vez!!!

Um comentário:

  1. Bufff, qué ben senta nestes días que correm escoitar falar de xustiza desta doce maneira.
    que bela imaxe da mamai co pequecho ao lado esperando que conte.....
    Felices aniversarios, feliz festa de pequenos revoloteando pola casa. Feliz tu!
    beijos

    ResponderExcluir