quarta-feira, 29 de setembro de 2010

Um conceito: arcaico.

"A greve geral é uma resposta arcaica". Suponho que é o mesmo, ou muito parecido, a dizer que está fora da moda. A moda: o conceito absoluto que rege este pequeno mundo "rico". A greve é uma resposta arcaica, fora de lugar. Suponho entao que o moderno é a reforma laboral. A reforma laboral que detém os relógios e viaja para outros tempos... tempos de antes de existirem os nossos direitos como trabalhadores. O moderno, claro, é a reforma laboral. Também voltam as saias rectas, os sapatos de saltos altos... e blah blah blah...
Será que o moderno é o medo.
Sinto tristeza, tristeza por nao saber como sinalar o final dum caminho. Por nao saber fazer esses sinais que alertem do perigo...

4 comentários:

  1. Dice un amigo mío que es demasiado tarde para ser pesimista.
    No sé qué decirte, porque aunque no estoy a favor de la huelga como medida en sí misma,me parece trivial esa postura -puramente formal- si la comparamos con la de fondo: estoy totalmente en contra de esta reforma laboral, como lo estoy en contra de muchos otros signos que se perciben de retroceso, derechos que ha costado mucho conquistar y que se nos van diluyendo poco con nuestra connivencia o nuestra pasividad. Es lo malo que tiene estar acostumbrado a escoger los caminos fáciles.
    Animo, piensa que el miedo sólo puede romperse definitivamente con dosis altas de creatividad, inteligencia y alegría, de esas que tú sabes llevar contigo.

    ResponderExcluir
  2. "Ahora toca la moda, antes fue lo moderno, y antes lo progresista, y antes....sencillamente usan palabras para intentar convencer de que lo que ocurre es que no hay mas cera que la que arde, que es lo quie toca, que la productividad, competitividad, y todas la mandangas de economístas, en bocas de políticos sin ideas, sin ganas de crear una nueva sociedad, sin buscar las soluciones en los que están al lado, o en los que estuvieron, es decir, volver al pasado. Lo que falta es las ganas de soltar los lastres de tantos años de estar en manos de los mismo....lo malo es que se está generando un cambio de manos, ya nadie parece darse cuenta, y lo que es peor, no ven todo lo que se dejará en el camino. Ánimo, pese a todo nos queda la espranza y la iluisón de ver llegar un nuevo día....Besos. Antonio"

    ResponderExcluir
  3. Pero é certo que cada vez queda menos esperanza, ou por veces queda pouca, e cunde o desánimo, o desánimo de non saber transmitir a necesidade de reacción, ou non saber reaccionar, o desánimo de ver como a pasividade está rompendo en mil pedazos cousas que costou moito tempo e moito sufrimento conseguir. Intento coller para min tamén esas verbas de ánimo que che adican Amalia e Antonio.

    ResponderExcluir
  4. Pois é. É triste ver essa pasividade, mas finalmente temos que reagir. Nao conceder um segundo ao pesimismo... beijinhos.

    ResponderExcluir